Zamknij
Ta strona wykorzystuje wyłącznie niezbędne pliki cookies, które są wymagane do jej prawidłowego działania. Nie stosujemy cookies analitycznych, reklamowych ani śledzących. Szczegóły znajdziesz w naszej polityce prywatności.
Zgadzam się
Procedury WHT, które pozwalają inwestorom niebędącym rezydentami w danym kraju członkowskim na korzystanie z preferencji w opodatkowaniu są często uciążliwe, kosztowne i długotrwałe, ponieważ różnią się znacznie w poszczególnych państwach członkowskich, zarówno pod względem potrzebnej do celów skorzystania z preferencji dokumentacji, oraz pod względem poziomu cyfryzacji procesu.
Procedury WHT są również są również nadal podatne na ryzyko oszustw podatkowych i nadużyć, co prowadzi do utraty dochodów przez państwa członkowskie. Stąd opracowanie projektu dyrektywy UE, która, po jednogłośnym przyjęciu przez wszystkie państwa członkowskie, powinna zostać zaimplementowana do prawa krajowego państw członkowskich do 31 grudnia 2026 roku. Projekt składa się z dwóch głównych elementów.
E-certyfikaty
Wspólny cyfrowy certyfikat rezydencji podatkowej (eTRC) ma zostać wprowadzony przez wszystkie państwa członkowskie i zapewnić szybką, łatwą i bezpieczną procedurę potwierdzenia rezydencji podatkowej podatników UE. Jak określono w art. 4 projektu, treść eTRC będzie jednakowa niezależnie od wydającego go państwa członkowskiego w zakresie elementów, które identyfikują podatnika składającego wniosek i potwierdzają, że jest on rezydentem w państwie członkowskim zgodnie z jego przepisami krajowymi. Dotychczasowe konsultacje z państwami członkowskimi wskazują, że te same zasady będą miały zastosowanie do uznania danego podmiotu za rezydenta lub nie w danym państwie członkowskim, niezależnie od tego, w stosunku do jakiego kraju certyfikat jest wydawany. W związku z tym państwo członkowskie kontrahenta nie musi być wymienione w eTRC.
Proponuje się, aby eTRC obejmowało co najmniej pełny rok kalendarzowy, w którym złożono wniosek. Minimalny okres obowiązywania eTRC (jeden rok kalendarzowy) nie powinien być interpretowany jako ograniczenie państw członkowskich w zakresie wydawania eTRC z dłuższym okresem obowiązywania. Państwa członkowskie będą zobowiązane do wydania eTRC w ciągu jednego dnia od otrzymania wniosku, o ile otrzymają określony zestaw informacji i pod warunkiem, że nie wystąpią żadne wyjątkowe okoliczności uzasadniające opóźnienie.
Aby spełnić wymóg wydania eTRC w ciągu jednego dnia, państwa członkowskie powinny wdrożyć w pełni zautomatyzowany system wydawania eTRC, który umożliwi składanie wniosków za pośrednictwem portalu internetowego dostępnego dla podatnika i upoważnionych przez niego stron. eTRC będzie zabezpieczony pieczęcią elektroniczną zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 910/2014 z 23 lipca 2014 r. w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym (rozporządzenie eIDAS).
Uproszczenia dla inwestorów
Drugi element projektu dotyczy procedur w odniesieniu do ulg w podatku u źródła dla wpisanych do specjalnych krajowych rejestrów tzw. Certified Financial Intermediaries (CFI). Dyrektywa ma prowadzić do ustanowienia przez państwa członkowskie przeznaczonego do stosowania przez CFI systemu stosowania preferencji przewidzianych w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania lub systemu szybkiego zwrotu, po spełnieniu określonych warunków dot. transparentności. W tym zakresie Państwa członkowskie będą mogły wybrać metodę relief-at-source lub metodę pay-and-refund przy założeniu, że czas na otrzymanie zwrotu wyniesie do 50 dni. W przypadku gdy systemy ulgi u źródła i szybkiego zwrotu określone w projektowanej dyrektywie nie mają zastosowania, stosowana będzie standardowa procedura zwrotu, w której podatnik lub jego wyznaczony przedstawiciel, który niekoniecznie musi być instytucją finansową, mogą bezpośrednio zwrócić się o zwrot do organu podatkowego.
