Zamknij
Ta strona wykorzystuje wyłącznie niezbędne pliki cookies, które są wymagane do jej prawidłowego działania. Nie stosujemy cookies analitycznych, reklamowych ani śledzących. Szczegóły znajdziesz w naszej polityce prywatności.
Zgadzam się
Dodatkowe adnotacje i oznaczenia procedur związanych z daną fakturą stanowią jeden z ważniejszych elementów głównego węzła FA dla faktury ustrukturyzowanej. Informacje te muszą być szczegółowo wykazywane w konkretnym i określonym miejscu struktury logicznej (węzeł FA/Adnotacje). Odniesienie do każdej z procedur pod kątem ustalenia czy znajduje ona zastosowanie (czy też nie) do danej faktury nie może zostać pominięte. Jest to konsekwencją technicznej konstrukcji schemy.
Zacznijmy od wyjaśnienia, czym właściwie są związane z fakturą adnotacje, których dotyczy niniejszy wpis. To formalne informacje dodawane do faktury, wynikające z określonych uwarunkowań prawnych danej transakcji. Mają one na celu wskazanie, że dana faktura podlega (lub nie) konkretnym procedurom podatkowym – m.in. odwrotnemu obciążeniu (reverse chargé), mechanizmowi podzielonej płatności (MPP), samofakturowaniu czy zwolnieniom z VAT. Treść adnotacji oraz zasady ich stosowania wynikają bezpośrednio z przepisów ustawy o VAT, a obowiązek ich zamieszczenia w fakturze zależy od rodzaju transakcji i – w niektórych przypadkach – stosowanych uproszczeń w rozliczeniach VAT.
W obecnym modelu fakturowania, obowiązek zamieszczenia danej adnotacji znajduje zastosowanie wyłącznie wtedy, gdy szczególna procedura rozliczeń faktycznie jest z tą konkretną fakturą związana. Przykładowo, jeżeli podatnik wystawia fakturę dokumentującą sprzedaż towaru lub usługi z załącznika nr 15 do ustawy o VAT, a kwota należności ogółem za fakturę przekracza 15.000 zł brutto (lub jej równowartość w walucie obcej), to faktura musi obowiązkowo zawierać adnotację „mechanizm podzielonej płatności”. Jeżeli ww. warunki ustawowe nie są spełnione, to takiej adnotacji nie należy umieszczać w ogóle (pomija się ją w treści faktury). Dodatkowo, przepisy nie przewidują, w którym miejscu faktury taka informacja powinna się znaleźć. Sprzedawca ma w tym zakresie swobodę decyzyjną.
Przy fakturach ustrukturyzowanych ta logika ulegnie odwróceniu. Każdy plik XML przesyłany do KSeF będzie musiał posiadać zdefiniowaną i zaszytą informację, czy dana adnotacja informująca o szczególnej procedurze rozliczenia (jest ich w sumie osiem) znajduje w przypadku tej faktury zastosowanie czy też faktura nie jest nią objęta. Nie jest to przy tym wymóg wynikający ze zmiany przepisów ustawy o VAT a kwestia stricte techniczna, związana z budową i zasadami działania struktury logicznej.
W praktyce, oznacza to dodatkowy obowiązek informacyjny dla podatników. Nawet bowiem jeśli dana procedura nie jest dla faktury stosowana, to informacja o braku jej stosowania musi znaleźć się bezpośrednio w treści faktury ustrukturyzowanej i w dedykowanym do tego polu. W zależności od jego charakteru, informację o tym powinno wykazać się w polu wyboru, gdzie wartość „1” dla tego pola oznacza zastosowanie danej procedury, a „2” jej brak. W przypadku części procedur logika jest bardziej złożona – na pierwszym poziomie należy wybrać określone pole wskazujące na zastosowanie (lub nie) danej procedury; drugi poziom to doprecyzowanie z jakim przypadkiem mamy do czynienia. Przykładowo, sekwencja „Zwolnienie” wymaga wskazania w pierwszym kroku czy zwolnienie z VAT ma do danej faktury zastosowanie (pole P_19) czy nie (pole P_19N). Jeśli wybrana zostanie opcja z zastosowaniem zwolnienia z VAT (pole P 19), to w drugim etapie konieczne jest doprecyzowanie jego podstawy prawnej we właściwym polu ze zbioru od P_19A do P_19C.
Szczegóły dotyczące typów adnotacji na fakturach, zasad ich wykazywania oraz pól struktury logicznej dla nich przeznaczonych znajdują się poniżej.
Masz pytania dotyczące zasad działania KSeF i zastanawiasz się jak KSeF wpłynie na prowadzoną przez Ciebie działalność? Zapraszamy do kontaktu!
