Podsumowaniem każdej faktury jest wskazanie kwoty należności za zrealizowane świadczenia dokumentowane fakturą. Kwota ta nie zawsze jednak stanowi ostateczną wartość do zapłaty od nabywcy. W praktyce zdarza się, że na fakturze wykazywane są również dodatkowe obciążenia lub zwiększenia, w tym niepodlegające w ogóle VAT. Wszystko to wpływa na końcową wartość płatności oczekiwanej przez sprzedawcę. Jej wykazanie możliwe będzie dzięki zastosowaniu węzła Rozliczenie stanowiącego odrębną i zarazem dobrowolną sekcję faktury ustrukturyzowanej.
Regułą jest, że każda faktura zawiera podsumowanie wskazujące łączną kwotę należności w odniesieniu do wszystkich świadczeń nią objętych. Jest to suma wynikająca z wszystkich pozycji kwotowych wykazanych na fakturze. Obowiązek prezentacji tej informacji wynika wprost z przepisów (art. 106e ust. 1 pkt 15 ustawy o VAT). Wymóg ten znajduje swoje odzwierciedlenie również w treści faktury ustrukturyzowanej, która przewiduje do tego celu dedykowane pole P_15.
Zdarzają się jednak przypadki, że wskazana na fakturze kwota należności ogółem nie jest równa płatności, której sprzedawca oczekuje od nabywcy. Zwłaszcza przy stałej współpracy między kontrahentami zdarza się, że strony mają nierozliczone między sobą faktury korygujące, rozliczana jest faktura zaliczkowa pokrywająca dokonaną wcześniej częściową wpłatę, dochodzi do pomyłek we wcześniejszych płatnościach lub pojawiają się inne okoliczności skutkujące powstaniem nadpłaty lub niedopłaty we wzajemnych rozliczeniach między stronami. W takich przypadkach, jeżeli z jakichś przyczyn wartość świadczeń objętych daną fakturą (kwota należności ogółem) różni się od ostatecznej kwoty do zapłaty i tę drugą wartość dostawca chce zaprezentować na fakturze, właściwe jest wykorzystanie elementu Fa/Rozliczenie/DoZaplaty.
Wartość pola DoZaplaty to matematyczny wynik pomiędzy wartością pozycji P_15 powiększonej lub pomniejszonej o wszystkie dodatkowe obciążenia lub odliczenia. Każde z nich może być indywidualnie wykazane w pozycji Obciazenia lub Odliczenia wraz ze wskazaniem przyczyny powstania.
Ww. węzeł służy nie tylko sytuacjom opisanym powyżej. Z uwagi na budowę struktury logicznej oraz wymogi dotyczące poszczególnych wierszy faktury (m.in. w zakresie konieczności przyporządkowania odpowiedniej stawki VAT ze słownika narzuconego przez strukturę) węzeł Rozliczenie może być również wykorzystywany do prezentacji wszelkich czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT ale z przyczyn biznesowych na nich wykazywanych (np. w odniesieniu do należności celno-podatkowych). Jak bowiem wynika z przepisów, faktura jest dokumentem przeznaczonym zasadniczo do wykazywania sprzedaży, czyli odpłatnych dostaw towarów (w tym WDT i eksportu) oraz odpłatnie świadczonych usług. A contrario więc, jeżeli mamy do czynienia z obciążeniem innego rodzaju, faktura nie powinna być stosowana. Modelowym rozwiązaniem jest w tym przypadku bazowanie na mniej sformalizowanych dokumentach typu nota księgowa. Z praktycznego punktu widzenia, nie zawsze jest to możliwe. W tym zakresie, struktura logiczna przewiduje wskazane powyżej rozwiązania.
Masz pytania dotyczące zasad działania KSeF i zastanawiasz się jak KSeF wpłynie na prowadzoną przez Ciebie działalność? Zapraszamy do kontaktu!