Art. 15c ustawy o CIT wprowadza ograniczenia w ujmowaniu w kosztach uzyskania przychodów kosztów finansowania dłużnego (dalej: KFD). Zgodnie z ust. 12 tego artykułu, przez KFD należy rozumieć wszelkie koszty związane z uzyskaniem środków finansowych i korzystaniem z tych środków, w tym także część odsetkową raty leasingowej.
Zdaniem organów podatkowych dotyczy to zarówno leasingu finansowego, jak i operacyjnego (interpretacja indywidualna z dnia 7 lipca 2023 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.296.2023.1.KM). W przypadku leasingu finansowego część odsetkowa raty jest z reguły wyodrębniona w opłacie leasingowej. Takiego wyodrębnienia co do zasady nie ma w opłatach z tytułu leasingu operacyjnego.
WSA we Wrocławiu w wyroku z 6 marca 2024 r. (sygn. I SA/Wr 696/23) stwierdził, że „(…) istota leasingu operacyjnego sprowadza się do używania rzeczy, która stanowi własność leasingodawcy, za co korzystający ponosi opłaty na jego rzecz, stanowiące w całości wynagrodzenie za używanie rzeczy.” W konsekwencji należy uznać, że „(…) próby wyodrębnienia z opłat części odsetkowej raty leasingowej stanowiłyby zabieg sztuczny, nie wynikający z przepisów prawa, gdyż regulacje podatkowe w leasingu operacyjnym identyfikują jedynie opłatę za korzystanie z rzeczy, bez określania poszczególnych elementów kalkulacyjnych tej opłaty. Opłat tych nie można w części uznać za koszty finansowania dłużnego, gdyż ich ponoszenie nie jest związane z uzyskaniem od leasingodawcy jakichkolwiek środków finansowych, co jest warunkiem koniecznym dla objęcia tych wydatków regulacją z art. 15c ust. 13 ustawy o CIT”.
Sąd odniósł się również do celu uregulowania limitu kosztów finansowania dłużnego wskazując, że „(…) użyte w znowelizowanej ustawie pojęcie "część odsetkowa raty leasingowej" powinno odnosić się tylko do leasingu finansowego, o którym mowa w art. 17f ustawy o CIT”.
Powyższy wyrok jest zgodny z ugruntowaną linią orzeczniczą NSA w tożsamych sprawach (w wyroku z 26 kwietnia 2022 r., sygn. II FSK 2197/19, w wyroku z 3 marca 2023 r., sygn. II FSK 1956/20 oraz w wyroku z dnia 27 października 2023 r., sygn. II FSK 396/2). Istnieją również wyroki, w których zdaniem sądu, w świetle art. 15c ustawy o CIT kosztami finansowania dłużnego są koszty związane z uzyskaniem i korzystaniem ze środków finansowych. Jeśli finansowanie nie polega na udostępnieniu pieniędzy, to nie ma miejsca finansowanie dłużne. Oznacza to, że polski ustawodawca błędnie implementował przepisy Dyrektywy ATAD, jednakże taka wadliwa implementacja nie może szkodzić podatnikowi. (wyrok WSA w Warszawie 21 sierpnia 2019 r., sygn. III SA/Wa 2774/18).
Mimo istniejącej pozytywnej dla podatnika linii orzeczniczej, organy podatkowe wciąż stoją na stanowisku, że art. 15c ust. 12 ustawy o CIT dotyczy również leasingu operacyjnego. Problem takich rozbieżności mogłoby rozwiązać wydanie oficjalnego stanowiska Ministra Finansów w ogólnej interpretacji podatkowej dotyczącej przedmiotowej kwestii.
