Wyrok TSUE w sprawie Lexel a art. 15e CIT – czy podatnicy mogą liczyć na zwrot nadpłaty?

W analizowanym przypadku szwedzka spółka zawarła umowę pożyczki z francuską spółką powiązaną i z tego tytułu wypłacała jej odsetki. Szwedzkie organy podatkowe odmówiły spółce prawa do rozpoznania powyższych odsetek w kosztach podatkowych, powołując się na postanowienia tamtejszej ustawy o podatku dochodowym i wskazały, że pożyczka została zaciągnięta w celu uzyskania korzyści podatkowej. Co istotne, na takie wyłączenie organy nie mogłyby się powołać, gdyby odsetki zostały wypłacone w ramach wewnątrzgrupowego transferu finansowego (tj. gdyby beneficjent był szwedzkim podatnikiem).

Trybunał uznał szwedzkie przepisy za niezgodne z unijną zasadą zakazu ograniczania swobody przedsiębiorczości wyrażoną w art. 49 traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. W naszej ocenie istnieją zauważalne analogie pomiędzy szwedzkimi przepisami zakwestionowanymi przez TSUE, a polskim przepisem art. 15e ustawy o CIT regulującym kwestię limitowania kosztów usług niematerialnych. Polskie przepisy limitujące koszty uzyskania przychodów poniesione na rzecz podmiotów powiązanych nie mają zastosowania, jeśli podmiotem otrzymującym wynagrodzenie byłby inny podmiot funkcjonujący w ramach tej samej podatkowej grupy kapitałowej. Członkami podatkowej grupy kapitałowej mogą być jedynie polskie spółki, a zatem można argumentować, że występuje tutaj zjawisko dyskryminacji zagranicznych spółek, analogiczne do tego zidentyfikowanego przez TSUE w sprawie Lexel.

W praktyce oznacza to, że Spółka może rozważyć wystąpienie do organów skarbowych z wnioskiem o zwrot nadpłaty podatku, w części w jakiej wynikał on z limitowania kosztów. Z oczywistych względów należałoby się spodziewać odmowy organów skarbowych. Ewentualne pozytywne rozstrzygnięcie nastąpiłoby prawdopodobnie dopiero na drodze postępowania sądowego.